Kar
Eskiden, yani eskiden dediğim 11-12 sene evvel kar yağması ayrı bir anlam ifade teşkil ederdi, o zamanlar teşkil etmek ne demek onu bilmiyordum tabi. Akşam yatmadan önce kar yağmaya başladığını görünce heyecandan uyuyamazdım yatakta dört dönerdim, benim okulum 07:20'de derse başlardı, okula yetişmek için sabah 6'da kalkardım televizyon kar yağan sabahlarda çok daha heyecanlı açılırdı, çizgi film değilde sabah haberlerine bakardım o sabahlarda ve müjdeli haber benim için dünyayı bayram yerine çevirmeye yeterdi : İstanbul'da okullar yoğun kar yağışı nedeni ile 2 gün TATİL !!! Bu hafta içi olmasına rağmen istediğim gibi oynayabileceğim ve akşamda erken yatmak zorunda olmadığım anlamına geliyordu. 8-9 yaşında mutlu olmak bu kadar kolaydı işte.O gün tatildi uzun uzun değerlendirmek gerekiyordu,tekrar uyumak saçma olurdu çünkü tatil gününden sonuna
kadar faydalanmak gerekiyordu.Güzelce kahvaltı yapardım o sabahlarda hiç ikiletmeden,sanırım kömür sobası kullandığımız son seneydi,çay sobanın üstünde demlenirdi onu hatırlıyorum. Kahvaltı biter bitmez cam kenarındaki koltuğa oturup çizgi film seyredebilirdim, anneme şimdi okul olsa kaçıncı derste olacaktım diye sorardım ara sıra,gözüm çizgi filmde kulağım sokağa çıkacak olan diğer çocuklarda sabırsızlıkla beklerdim,vakit gelirdi eldivenler, pantolonun içine giyilen kalın yünler,atkı,şapka...Arkadan annemin sesi bak çok koşup terleme bu soğuk havada, hasta olursan karışmam ha ! Kar topu oynardık mahalleden diğer çocuklarla, sonra boncuklu tabancalarımız vardı onlarla "memolicilik" oynardık aklımızca,kardan adam yapılırdı, karda maç yapmak en zevklisiydi, sonrada bakkaldan poşet alıp arka mahalleye yokuşta kaymaya giderdik, orada oynayan diğer çocuklar burası bizim diye üstümüze gelirlerdi bazen, bizde kavga çıkartıp kendi mahallemize geri dönerdik, annem camda beklerdi yemek yemek için evlere dağılırdı herkes, annem en sevdiğim yemeği yapardı genelde tatil günlerinde köfte ve patates kızartması. Hala mutlu olduğum tatil günlerinde köfte ve patates kızartır annem bana. Akşam uzun uzun televizyon izleme hayalleri kurardım yemek yerken ama çok yorgun olduğumdan erkenden uyuya kalırdım genelde, babam kendi çocukluk maceralarından bahsederdi, babaannenin evinin orada şöyle böyle yapardık diye,annem huzursuzca söylenirdi bugünde hiç ders çalışmadın oğlum diye, ben mutlu uyurdum nasıl olsa yarında tatil yine mahalledeki çocuklarda kar topu oynayacağım diye. Şimdi kar yağması o kadar çok mutlu etmiyor, aslını isterseniz hava çok soğuk diye hoşuma gitmiyor pekte. Çocuk olmak güzeldi, keşke hep çocuk kalsak.