Büyümek zor zanaat..
Farkında mısınız bilmiyorum da büyüdükçe duygularımız köreliyor ya da hissizleşiyoruz. Çoğumuz yaşadığımız olaylardan çoğumuz da bazı duyguları daha önce tatmadıklarından dolay.Bi takım şeylere karşı eski isteğimiz kalmadı.Büyüdükçe artık eğlenmek bile zorlaştı.Yıllar önce mahallede bi maç yaparken deliler gibi eğlenmeyen var mı? Şimdi sabaha kadar içip sarhoş olsan bile o kadar eğlenemiyosun,eğlensen de hatırlamıyosun zaten(Hesap olayına hiç girmiyorum bile)..İnsan bazen;
-”Iııııııı! Sabri Bey napıyorsunuz?” sakinliğinde olmayı
-Küçükken ışığı kapattığında arkadan birinin geldiğini hissedip koşa koşa yatağa gidecek kadar korkmayı,
-”Biz de mutsuz olalaım,hep mutlu olunacak diye bi kural mı var?”,diyecek kadar sevmeyi,
-Omzu çıkmasına rağmen oyuna devam eden Bülent Korkmaz kadar hırslı,
-Deivid'in 35-36 metreden attığı golü görünce çıldıran ve çağdaş gol sevinci dediğimiz olayı yapan Ömer Üründül gibi sevinmek,
-Ortalama 1,91 gelince “oh amk gözetime kalmadım” diye rahatlayan,hatta bunun taşağını yapabilen kadar rahat,
-Pes'te yenilince hiç sıkılmadan hep”kol bozuktu amk” bahanesiyle yenilgisini geçiştiren kadar umarsız,
-Kavga çıkacak gibi oldu mu bazen korkudan ertelemek,bazen de hocalardan çekindiği için “çıkışta görüşcez olm senle” diyen kadar ergen,
-İstese sigarayı bırakabilecekmiş gibi konuşan kadar yalancı,
-Hadi kavgaya dediğinde montunu bile almadan evden çıkan arkadaşların tarafından sevildiğini bilmek,
-Kendini bulunmaz hint kumaşı gibi hisseden türk kızı kadar götü kalkık hissetmek istiyor..
Ama gel gör ki her madde de farklı isimler,farklı insanlar var. Keşke hepsini birden hissetmek mümkün olsaydı,hep çocuk kalmak,eğlenmek zevk almak çok kolay olsaydı..
İster Tanrı bunu istemiyor de,
İster ben malım de,
İstersen etrafımdakiler bunu haketmiyor de,sen bilirsin...